کتابی که آملی نوتومب می خواست بنویسد

به گزارش مجله سرگرمی، آملی نوتومب، نویسنده پرکار فرانسوی زبان بیست و نهمین کتابش را با عنوان بالن ها منتشر و گفت این همان کتابی است که می خواسته بنویسد.

کتابی که آملی نوتومب می خواست بنویسد

به گزارش خبرنگاران به نقل از مهر، فیگارو نوشت، آملی نوتومب سال گذشته با رمان تشنگی خود، جایزه گنکور را با اختلاف کمی از دست داد. امسال او با بیست ونهمین رمان خود یعنی Les Aerostats یا بالن ها بازگشته که داستانی پرانرژی، بامزه و بی رحمانه است و عنوان خود را از نخستین هواپیماهایی گرفته که پای، قهرمان جوان داستان را حیرت زده می کنند.

پای از این هواپیماهای ابتدایی شگفت زده می شود چون به نظر می رسد که با کوچک ترین جرقه ای مانند یک مشعل آماده آتش دریافت باشند. پدرش که با چنین نوجوانی در حال گسستگی روبرو می شود، فکر می کند او نارساخوانی دارد و به همسر جوانش که راوی داستان است می گوید باید بیماری او درمان شود. این امر او را بیشتر با کتابخوانی آشنا می کند اما در عین حال احساساتی نابودکننده در او برمی انگیزد.

نوتومب درباره این رمان مصاحبه ای کرده است:

  • به نظر می رسد با این رمان به چیزی کاملاً صمیمی و شخصی بازگشته اید چون راوی جوان داستان، انجل، کمی به خود شما در آن سن شبیه است.

در 19 سالگی، من بسیار شبیه او بودم، جدی و تنها. اما حس می کردم دارم زمانم را از دست می دهم و حس خوبی نداشتم. مانند انجل، من هم در کالج منزوی بودم و نمی توانستم دوستی داشته باشم. اما به جای اینکه مانند او از این موقعیت بهره ببرم، آن را بسیار دردناک تجربه کردم و خیلی رنج کشیدم.

پای نوجوانی در حال در هم شکستن است. پدرش فکر می کند او از نارساخوانی رنج می برد اما این طور نیست.

شاید فقط یک درصد از افراد واقعاً به این بیماری مبتلا باشند. بقیه فقط جوانانی هستند که به خاطر هزار چیز دیگر که شاید تحلیل کردن شان ضرورتاً آسان نباشد، امکان ارتباط برقرار کردن درست با واقعیت را ندارند. مسلماً علائم این اتفاق بسیار هولناک هستند. من ایده را خیلی آسان استفاده کردم چون مسلماً من نه جامعه شناس و نه پزشک هستم. بنابراین شروع به خواندن کتاب های خیلی خوبی کردم و راه چاره بدی نبود.

  • ادبیات به عنوان درمانی برای درد زندگی؟

جوانان که چیزهای زیادی برای کشف کردن دارند، تا حد کمی با ادبیات آشنا می شوند. از جمله اینکه ادبیات، اخلاقیات نیست. در این کتاب، شخصیت پای به شدت اخلاق گراست. به طور مثال، او ایلیاد را به اودیسه ترجیح می دهد چون اولیس گول زننده است. که چی؟ آیا اولیس باید آدم خوبی باشد تا اودیسه کتابی عالی شود؟ اما در عین حال او بسیار باهوش است و نمی توان گفت دارد بی ربط صحبت می کند. کاملاً برعکس.

  • چه چیزی الهام بخش این شخصیت در حال گسست بود؟

پای تلفیقی از چند آدم مختلف در آن سن، یعنی حدود 16 سال است. افرادی که به طوری غیرمعمول هوشمند، لطیف و دارای دانش بالاتر از حد معمول هستند. اما برای آن ها اتفاق خاصی در جریان نیست و این قلب من را اغلب می شکند. انگار که آموزش و خود زندگی برای آن ها ساخته نشده بود. شاید به همین دلیل است که پایان من تا این حد رادیکال است.

  • با چنین افرادی ملاقات کرده اید؟

بیشتر مواقع این طور با آن ها ملاقات می کنم (به تعداد زیاد نامه های دست نویس روی میزش اشاره می کند). من نمی دانم ایمیل چیست و نمی دانم اینترنت چیست. من 100 درصد آنالوگ هستم، اما به نامه هایم پاسخ می دهم. نه به توهین ها و نه به حماقت ها، اما به تمام آن هایی که استحقاقش را دارند پاسخ می دهم. در میان این نامه های بی شمار تعداد زیادی افراد نوجوان هستند.

  • قرنطینه به شما زمان بیشتری از حد معمول برای خواندن یا نوشتن داد؟

طی دوران قرنطینه خیلی کتاب می خوانم. پدرم هفدهم مارس از دنیا رفت و نمی توانستم در بلژیک به او محلق شوم. در اعماق اندوه بودم و در پاریس با اشتیاقم برای بوسیدن مادر و خواهرم و خوابیدن روی قبر پدرم و گریه کردن تمام اشک های بدنم قرنطینه شده بودم. کتاب خواندن احتمالاً هرگز بیش از آن موقع من را نجات نداده بود. از جمله چیزهای دیگر، همه آثار ویکتور هوگو را بازخوانی کردم. دقیقاً چیزی بود که لازم داشتم، خیلی قوی بود.

  • خارج از این بازه خاص، تصور می کنیم روتین کاری خیلی منظمی داشته باشید که می توانید با موفقیت هر سال یک کتاب بیرون بدهید. این اتفاق دقیقاً چطور می افتد؟

در وحشت کامل! حقیقت دارد که از بیرون کاملاً منظم به نظر می رسد. اما به شما اطمینان می دهم که از داخل خیلی پر هرج ومرج تر است، با وجود اینکه دیسیپلینی آهنین دارم. هر روز صبح در دیرترین حالت ساعت چهار صبح بیدار می شوم، اغلب خیلی زودتر است، و به خودم می گویم که نمی توانم و خیلی سخت است. اما به هر حال همیشه می نویسم، چه باد بیاید و چه برف باشد، چه در اندوه باشم و چه نباشم، چه آثارم فروش رفته باشد چه نرفته باشد. شرایط هیچ چیزی را تغییر نمی دهد. هنوز سه یا چهار رمان در سال می نویسم.

  • از تمام کتاب های تان، هنوز تشنگی که سال پیش منتشر شد مهم ترین کتاب برای شماست؟

این کاری است که برای انجام دادن آن روی زمین آمدم. شاید گفتن چنین چیزی مسخره باشد اما تنها بهانه ام این است که از سه سالگی تا به حال چنین تصوری داشتم. خیلی ها گفتند که حیف شد جایزه گنکور نگرفتی. اما به شما اطمینان می دهم که این فقط جزییات بی اهمیت است. چیزی که مهم بود این بود که توانستم این کتاب را بنویسم و پدرم که هنوز زنده بود هم توانست آن را بخواند. حالا ممکن است گفتنش احمقانه باشد اما همه چیزی که می خواستم را کسب کرده ام. حالا اگر کامیونی در خیابان به من بزند دیگر مهم نیست.

کتاب بالن ها ماه پیش (آگوست) به زبان فرانسوی در 144 صفحه و به قیمت 26 دلار منتشر شد.

euroro.ir: تور اروپا ارزان قیمت، تور ایتالیا، تور فرانسه، تور اسپانیا

faceraz.ir: فیس راز | گفتگو و همدلی راه حل رفع همه مشکلات

foroshgahak.ir: فروشگاه کوچک | مجله آموزشی سیستم های مدیریت فروش

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 23 فروردین 1401 بروزرسانی: 23 فروردین 1401 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 109941

به "کتابی که آملی نوتومب می خواست بنویسد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کتابی که آملی نوتومب می خواست بنویسد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید